79. Agata Christie - "4.50 z Paddington"

wyd. Dolnośląskie, stron 270

O co chodzi?

Wersja wydawnictwa:

„Pani McGillicuddy poszła prosto ku otwartym drzwiom salonu, gdzie oczekiwała ją pani domu – delikatna, sędziwa dama.

- Elspeth!

- Jane!

Ucałowały się i pani McGillicuddy, bez żadnego wstępu czy wprowadzenia, wybuchła słowami:

- Och, Jane! – poskarżyła się. – Widziałam morderstwo!”

Moja wersja:

Pani Elspeth McGillicuddy jedzie na święta do Brackhampton. Jest zmęczona – jej podróż trwa już długo, a dodatkowo wybrała się na duże zakupy świąteczne, które także ją wykończyły. Nie jest jej jednak dane odpocząć w pociągu: jest świadkiem morderstwa...

Kobieta od razu informuje zarząd kolei o wydarzeniu, ale spotyka się z niezrozumieniem, ponieważ nie ma śladu mordercy ani ofiary. Elspeth nie daje jednak za wygraną i razem ze swą przyjaciółką, Jane Marple, postanawia rozwikłać zagadkę z pociągu.

Kim była ofiara i dlaczego została zabita? Gdzie podziało się jej ciało? Kto i dlaczego je ukrył?

Według mnie:

- „4.50 z Paddington” to moje pierwsze spotkanie z kryminałem Agaty Christie. Wszyscy (no, może zdecydowana większość) zachwalają tę pisarkę, a ona sama jest chyba jedną z najsłynniejszych autorek kryminałów. Długo zbierałam się, by wypożyczyć tę książkę, raczej nie jestem miłośniczką tego gatunku. W końcu jednak się zdecydowałam. I absolutnie nie żałuję.

- pani Christie stworzyła świetną historię, dość skomplikowaną i złożoną, ale jednocześnie ciekawą i przejmującą. Dzieje się dużo, praktycznie przez cały czas. Oryginalny motyw, morderca, którego nikt się nie spodziewa i dość... nowatorskie sposoby na rozwiązanie zagadki. Cud, miód!

- oczywiście, jak to często bywa w kryminałach i innych powieściach detektywistycznych, do samego końca nie wiadomo, kto jest tym złym. Czytelnik sam typuje mordercę, coraz bardziej upewnia się w swoim typie, aż tu nagle sprawy przyjmują obrót o całe 180 stopni. Agata Christie również ciągle podsuwała fałszywe tropy, a czytelnik, chcąc nie chcąc, dał się wciągnąć w tę stworzoną przez nią ciekawą i nieco skomplikowaną grę.

- polecam, z całą stanowczością. Sama czuję, że moja przygoda z kryminałami dopiero się rozpoczęła i przy najbliższej wizycie w bibliotece z pewnością zatrzymam się przy półce poświęconej Agacie Christie.

Okładka:

Ta, którą mam przed sobą, jest bardzo ciemna. Ciężko mi na pierwszy rzut oka stwierdzić co przedstawia – uniemożliwia mi to stan książki, która została wydana w tym przypadku 20 lat temu i jest zniszczona przez czytelników. Po bliższym przyjrzeniu mogę jednak powiedzieć, co widzę. A widzę otwartą torebkę, z której wysypały się najróżniejsze przedmioty: portfel, szminka, chusteczka... Rzeczy te leżą na ziemi przy torach kolejowych; z pewnością więc zostały wyrzucone z jadącego pociągu...

Ocena:

5/6

***

I jak tam po świętach? Objedzeni? Wypoczęci? :)