82. Elisabeth Chandler - "Pocałunek anioła" [1]

wyd. Dolnośląskie, stron 224

O co chodzi?

Wersja wydawnictwa:

Ivy ma wszystko, o czym może zamarzyć nastolatka - urodę, talent, oddanych przyjaciół i przystojnego chłopaka, Tristana, który chce spędzić z nią resztę życia. Jednak wizja świetlanej przyszłości znika, gdy ukochany ginie w tragicznym wypadku samochodowym. Rozpacz po stracie bliskiej osoby to nie jedyny problem, z jakim będzie sobie musiała poradzić załamana dziewczyna - jej życiu zagraża śmiertelne niebezpieczeństwo. Nie jest jednak sama ze swoimi problemami - nad jej losem czuwa bowiem anioł...

Moja wersja:

Ivy to zwykła dziewczyna, nieco zagubiona w swoim świecie. Jej matka, niezbyt zamożna fryzjerka, wyszła za mąż za bogatego i wpływowego rektora jednej z wyższych uczelni, a ona, chcąc, nie chcąc, razem ze swym młodszym bratem jest zmuszona przeprowadzić się do rezydencji ojczyma i zacząć naukę w nowej szkole. Na szczęście szybko znajduje tam przyjaciół, a także chłopaka, przystojnego Tristana. Ich sielanka zostaje jednak brutalnie przerwana przez wypadek samochodowy, w którym ginie Tristan. Ivy świat wali się na głowę, a dziewczyna zamyka się w sobie. Tymczasem Tristan pozostaje na ziemi pod postacią anioła i postanawia pomóc swej ukochanej przetrwać trudne chwile...

Czy Tristan pomoże Ivy? Jaką misję ma do spełnienia na ziemi? I dlaczego doszło do tego śmiertelnego wypadku?

Według mnie:

- to nie jest pierwsza książka o aniołach, którą czytam. Dawno już zauważyłam, że zazwyczaj książki o podobnej tematyce są do siebie bardzo podobne i rzadko zaskakują czymś oryginalnym. W tym przypadku było niestety podobnie. Dziewczyna zagubiona po śmierci ukochanego, który staje się aniołem i pragnie cudu, który pozwoli im znowu być razem.

- całość czytałam dość długo, bo aż 4 dni. Zazwyczaj tego typu lektury zajmują mi o wiele mniej czasu, zwłaszcza przy tak niedużej ilości stron. Jednakże w fabule nie było nic, co zachęcało by do szybkiego czytania. Żadnych oryginalnych wydarzeń, żadnych nieoczekiwanych zwrotów akcji. Powieść wzruszyła mnie tylko raz: w momencie śmierci Tristana.

- książkę polecam jedynie wielbicielom gatunku.

Okładka:

W moim ulubionym, niebieskim kolorze (choć może nie do końca ulubionym odcieniu). Oczywiście anielskie skrzydło - dlaczego to mnie nie zaskakuje?

Ocena:

3/6

***

Mocno trzymam kciuki za wszystkich tegorocznych maturzystów! 

Nie mogę uwierzyć, że gdyby nie fakt, że wybrałam się do technikum, pisałabym jutro z Wami... Kiedy to minęło? :) A jednak ja jutro mam wolne, ale za to w przyszłym roku czeka mnie czwarta klasa, matura i koszmarny egzamin zawodowy, podczas gdy Wy już dawno będziecie studentami... Ech, wolę o tym jeszcze nie myśleć :)