57. J.W. Goethe - "Cierpienia młodego Wertera"

wyd. różne, w moim przypadku Greg, stron 89

O co chodzi?

Wersja wydawnictwa:

„Żegnam cię Lotto! Żegnam na zawsze!” to ostatnie słowa człowieka zakochanego, dla którego miłość stała się absolutem. Dla Wertera Lotta była całym światem. Tak kocha romantyczny kochanek, który nareszcie odnalazł bliźniaczą duszę. Niebo i piekło miłości... Uniesienia miłosne i katusze człowieka odtrąconego... Klasyczny trójkąt... Konflikt uczucia i rozumu... Czy Goethe wiedział, jak bardzo swoim utworem wpłynie na świadomość młodych ludzi, którzy będą gotowi dla miłości, jak Werter, oddawać życie?

Moja wersja:

Młody Werter opuszcza swe miejsce zamieszkania, ponieważ wplątał się w miłosną aferę: związany z kobietą, rozkochał w sobie jej siostrę. Przeprowadza się do miasteczka Wahlheim, by znaleźć ukojenie w samotności. Od tego czasu opisuje swoje dalsze losy przyjacielowi w listach. Poznaje wielu ludzi, jednak nie wzbudzają oni w nim żadnych szczególnych uczuć. Dopiero gdy poznaje piękną Lottę, zakochuje się bez pamięci. Nie jest im jednak dane być razem, gdyż Lotta jest zaręczona z Albertem...

Czy Werterowi uda się zdobyć serce Lotty? Czy kobieta porzuci dla niego narzeczonego? Na czym polegają tytułowe „cierpienia” Wertera?

Według mnie:

- lektura dla szkoły średniej. Preromantyczna opowieść o nieszczęśliwie zakochanym młodym mężczyźnie.

- jak na lekturę przystało, trzeba wyciągać z niej jakieś odpowiednie dla danej epoki wnioski. W tym przypadku jest to przede wszystkim werteryzm – cecha wielu romantycznych postaci, charakteryzująca się nadmierną uczuciowością, kultem przyrody, marzeniami, obłędem, samotnością i w ostateczności niestety samobójstwem (chyba nikt nie obrazi się, że zdradzam zakończenie. Moja polonistka powiedziała nam, jak kończy się ta książka zaraz na pierwszej lekcji w roku szkolnym. Raczej nie zachęciła nas do czytania.).

- całość podzielona na 3 części – dwie pierwsze to listy Wertera do przyjaciela, czasem także do innych osób. W trzeciej części mamy do czynienia z narracją trzecioosobową, gdzie losy Wertera opowiadane są z czyjejś perspektywy.

- nie wiem jak podsumować tę książkę. Gdyby nie fakt, że to lektura, pewnie nawet bym na nią nie spojrzała. Główny bohater swoim zachowaniem doprowadzał mnie do szału. Czytało się dość szybko, może dlatego, że (wreszcie) nie jest to książka pisana wierszem, czego wręcz nienawidzę. Z jakiegoś powodu jest to jednak klasyk, budzący swego czasu tzw. gorączkę werterowską, czyli naśladowanie ubioru i zachowania Wertera, a nawet (uwaga!) moda na samobójstwa. Hmm...

Okładka:

Jest ich bez liku. Moja przedstawia broń – zapewne symbol samobójstwa, kopertę – odniesienie do listów oraz drzewa – strzelam, że to orzechy, których historia również przedstawiona jest w książce.

Ocena:

3/6 (minus 1 za sam fakt bycia lekturą :D Nieee, no żartuję przecież:))

***

Polska zamienia się w Syberię!! Aa, zimno! ;/