110. Suzanne Collins - "Kosogłos" [3]

z serii "Igrzyska Śmierci"

wyd. Media Rodzina, stron 373

Ćwierćwiecze Poskromienia nie przebiegło tak, jak życzyłby sobie Kapitol.

Katniss Everdeen znajduje się teraz w Trzynastym Dystrykcie, który przygotowuje się do wojny przeciwko prezydentowi Snowowi. Jest załamana i przerażona, tymczasem oczekuje się od niej, że pod postacią Kosogłosa stanie się symbolem rebelii. Dziewczyna, wyniszczona zarówno psychicznie jak i fizycznie, ostatecznie decyduje się podjąć walkę. Nie wie jednak, że na wojnie nawet przyjaciel może stać się wrogiem…

Jeny, dlaczego ta seria skończyła się tak szybko? Teraz pozostaje mi czekać do listopada na premierę w kinie…

„Kosogłos” przeczytałam równie szybko jak poprzednie tomy. Ledwo zdążyłam otworzyć książkę, a już z żalem ją zamknęłam, smutna, że moja przygoda z „The Hunger Games” dobiegła końca. Seria pochłonęła mnie bez końca, szczerze ją pokochałam i aż dziw mnie bierze, jak długo mogłam ją od siebie odpychać.

SPOILERY!

Ta część serii nieco różni się od poprzednich. Dystrykty są w stanie otwartej wojny. Życie Katniss zmieniło się jeszcze bardziej, odkąd zamieszkała w legendarnej Trzynastce. Jest zupełnie inną dziewczyną niż Kotna, którą poznawaliśmy na pierwszych stronach „Igrzysk Śmierci”. Zresztą o niemalże wszystkich bohaterach możemy powiedzieć, że przeszli mniejszą lub większą przemianę: Peeta wyniszczony przez Kapitol, Gale żądny krwi i pochłonięty zabijaniem, co doprowadza do tragedii, przedwcześnie dojrzała Prim, którą spotkał naprawdę okropny i niesprawiedliwy los. Bohaterowie walczą o swoje, już niebawem okaże się, kto zwycięży - Kapitol czy rebelianci. Napięcie jest wyczuwane na każdej stronie. Oczywiście mnóstwo bohaterów ginie, a opisy ich śmierci przerażają, nawet jeśli nie są drastycznie opisane (Finnick…).

KONIEC SPOILERÓW!

Gdybym miała podsumowywać całą serię: „Kosogłos” według mnie nie jest AŻ TAK ciekawy jak „Igrzyska Śmierci” i „W pierścieniu ognia”. Wiem, że każdy może mieć inne odczucia, ale osobiście wolałam czytać o bohaterach, którzy walczą o przetrwanie podczas Głodowych Igrzysk, niż w trakcie powstania. Co nie zmienia faktu, że i tak uważam, że Collins odwaliła kawał dobrej roboty. Seria ta była moim pierwszym zetknięciem z takim gatunkiem jak antyutopia i nie żałuję, gdyż dzięki temu chętnie poznam podobne książki (co polecacie?).

Ocena: 6/6