48. Ewa Nowacka - "Może nie, może tak"

wyd. Nasza Księgarnia, stron 191

O co chodzi?

Wersja wydawnictwa:

"- Wiesz, przez ile wieczorów pisałem ten list?

- Jaki list?

- Do ciebie.

Milczałam, więc dorzucił z pośpiechem:

- Pewno bym go i tak nie wysłał, ale pisałem. W liście to łatwiej.

Noskiem buta przetoczył kamyczek.

- Teraz to już wszystko jedno, wtedy nie wiedziałem co robić. Jakoś mnie wzięło, nie potrafiłem sobie poradzić z tym wszystkim. To oczywiście bez sensu, mówię tylko dlatego, żeby cię zabawić".

Jakie wydarzenia poprzedziły to wyznanie Wieśka? Czy Magda również odważy się opowiedzieć mu o swoich przeżyciach? Czy spróbują od nowa, lepiej, inaczej, mądrzej?

Moja wersja:

Magda jest dziewczyną, która właśnie znajduje się na pograniczu bycie dzieckiem i nastolatką. Nie rozumie, dlaczego jej koleżanki mają dla niej coraz mniej czasu i dlaczego na imprezie nie chcą tańczyć w dużej grupie lecz w parze z chłopakami... do czasu, gdy sama zdaje sobie sprawę, że jeden ze znajomych jest dla niej ważniejszy od pozostałych. Dziewczyna jednak nie chce się „zniżać” do poziomu koleżanek i zbliżyć do Wieśka.

Co z tego wyniknie? Czy Magda zrozumie, jak ważną rolę w życiu odgrywa miłość? Czy zwiąże się z Wieśkiem?

Według mnie:

- od razu powiem, że książka mi się nie podobała. A dlaczego? Zaraz wyjaśnię.

- po pierwsze: mitologia. Nienawidzę mitologii (nie wiem dlaczego, po prostu jej nie trawię!), a tu jest jej pełno. Bohaterowie używają w swoich wypowiedziach mitologicznych imion, a pomiędzy normalną akcją pojawiają się mitologiczne opowieści. Dla mnie po prostu nuda, w tych momentach wręcz przysypiałam, ale jak kto woli

- po drugie: język. Książka była pisana kiedy byłam bardzo mała, albo może nawet w ogóle nie było mnie na świecie, więc może i język był wtedy nieco inny, ale czy taki... sztuczny? I wymuszony? Po prostu koszmar. 

- po trzecie: główna bohaterka. Może jestem już za stara, żeby ją zrozumieć (:D), ale całkowicie mnie irytowała. Niby chce, ale nie chce, sama nie wie, czego oczekuje od innych. Myślałby kto: hormony, w końcu to nastolatka. Ale ja tak nie myślę. Jest całkowicie irytująca; nie polubiłam jej ani trochę.

- no i: fabuła. Dla mnie nuda. Niby młodzieżówka, ale jest zupełnie inna niż te, które dotychczas czytałam. Kolejne wydarzenia są nieciekawe, akcja wlecze się niemiłosiernie. Niecałe 200 stron, a czytałam ponad tydzień.

Okładka:

 Dwoje nastolatków: chłopak i dziewczyna. Może sprawia to nastawienie po przeczytaniu książki, ale ani trochę mi się nie podoba.

Ocena:

 1/6

***

Jestem chora:( Straciłam głos, kaszel chce mnie udusić... Jedyny plus jest taki, że mam zwolnienie lekarskie i od dzisiaj oficjalnie rozpoczyna się moja przerwa świąteczna.:)